پاورپوینت بررسی معماری خصمانه و نمونه های آن
 
 معماری خصمانه یک روند بحث‌برانگیز طراحی شهری است یکی از راه حل های موقت برای مقابله با بی خانمان ها معماری خصمانه است. معماری خصمانه در تعبیه آبپاش یا تعبیه ساپورت وسط نیمکت های پارک و از این قبیل موارد خلاصه می شود تا از خوابیدن و اتراق کردن افراد بی خانمان جلوگیری کند. نمونه های تهاجمی بیشتری مانند نصب ستون یا پایه های فلزی زیر پل ها، ساختمان ها و سرپناه های عمومی دیده شده تا از تجمع بی خانمان ها جلوگیری کرده و صورت مسئله را از نظر همه  پنهان کند. تحقیقات کمی در مورد این روش صورت گرفته که عنوان می کنند این روش یک رویکرد بلند مدت موفق است.
یک پاسخ مشابه اما غیرمعمارانه به مسئله بی خانمان ها، "سیستم بلیط های اتوبوس یک طرفه" است که توسط بسیاری از شهرهای آمریکا مورد استفاده قرار می گیرد. این مبحث که توسط روزنامه گاردین آمریکا به طور کامل پوشش داده شده به 21 هزار بی خانمانی اشاره دارد که طبق قراردادی دو طرفه به مناطق روستایی منتقل شدند و نباید بازگردند. اگر چه برخی از این برنامه "انتقال بی خانمان ها" بهره مند شدند، اما بسیار از آنها با مشکلاتی مشابه مانند: فرصت های شغلی کم و خدمات پشتیبانی مواجه هستند.
معماری خصمانه یک روند بحث‌برانگیز طراحی شهری است که در آن فضاهای عمومی ساخته می‌شوند یا تغییر می‌کنند برای جلوگیری از استفاده مردم از آنها به شیوه ای که توسط صاحب نظر در نظر گرفته نشده‌است. همچنین به عنوان معماری ناخوشایند یا معماری دفاعی شناخته شده‌است، بیشتر به‌طور معمول با دفاع در برابر بی خانمان در قالب «ستون‌های ضد بی خانمان» همراه است - گل میخ‌ها در سطوح مسطح تعبیه شده‌اند تا خواب را خشن ناپذیر کنند. اشکال دیگر رفتار که معمولاً با معماری خصمانه طراحی می‌شوند عبارتند از اسکیت بورد سواری، محل جمع شدن آشغال و محل‌های ایستادن بیجا که با روش‌هایی از قبیل آستانه پنجره‌های شیبدار برای جلوگیری از نشستن مردم، نیمکت‌ها با دستگیره‌هایی که برای متوقف کردن افرادی که بر روی آنها دراز می‌کشند، و آبپاش‌هایی که به بیرون می‌ریزند اما جایی را آبیاری نمی‌کنند. اگر چه اصطلاح «معماری خصمانه» جدید است، اما استفاده از مهندسی عمران برای دستیابی به مهندسی اجتماعی جدید نیست: پیشینیان در قرن ۱۹ شامل این اتفاق هستند. منتقدان معماری خصمانه ادعا می‌کنند که این روش عقلانیت را غیرممکن می‌سازد، چراکه فضاهای عمومی را با فضاهای تجاری یا فضایی «شبه عمومی» جایگزین می‌کند و از معماری «برای اعمال تقسیمات اجتماعی» استفاده می‌کند.
و....