پاورپوینت بررسی منظرسازی سخت و نرم در طراحی شهری
 
بخشی از مطلب
منظرسازی غالباً مقوله ای است که پس از انجام کار بدان اندیشیده می شود. به عنوان قسمتی از طرح که اگر بودجه اجازه دهد و یا یک تصمیم عمده و مهم گرفته شود برای پنهان کردن کیفیت ضعیف معماری و یا به عنوان راهی برای پر کردن فضاهای باقیمانده.
همان گونه که منظرسازیِ خوب و طراحی قوی آن به کیفیت و جذابیت بصری می افزاید، طراحی ضعیف آن از یک توسعه خوب می کاهد. منظرسازی فقط شامل جنبه های بصری نیست بلکه به طور اساسی بر بوم شناسی، آب شناسی و زمین شناسی تأکید دارد. هر چند در اینجا بحث نشده است، ولی بسیار مهم است که طراحان شهری به فرآیندهای اصولی و طبیعی حساس باشند به همان میزان که نسبت به مشکلات و فرصت های یک سایت خاص حساسند.
فضای سبز بر هدف پایداری شهر تأکید می کند. درخت ها و سایر فضاهای سبز می توانند در کاهش دی اکسید کربن، تولید اکسیژن، کم کردن سرعت باد در فضاهای شهری، عمل کردن به عنوان یک کمربند یا نوار محافظ و فیلتر کردن غبار هوا و آلودگی مؤثر باشند.
بنابراین راهکارهای طراحی منظر باید قبل یا به موازات فرآیند طراحی ساختمان ها، به عنوان جزئی از چارچوب طراحی شهری مورد توجه قرار گیرد.
 
طراحی کف – کفسازی :
کفسازی، یک جزء مهم از یک کل هماهنگ و یکپارچه است. 2 گونه مهم کفسازی در محدوده های شهری وجود دارد. کف و سنگفرش سخت یا نرم. کفسازی اصولاً به وسیله اتخاذ مصالح تبیین می شود و راهی که از آنها استفاده می شود و نحوه اتصال و ارتباط آنها با سایر عناصر منظر شهری. جزئیات لبه در اتصال بصری با نماهایی که فضا را تعریف می کنند و کمک می کنند به انتقال از سطح افقی به عمودی بسیار مهم اند. این انتقال، شاخص کیفیت طراحیِ کفسازی است. الگوهای کفسازی فضاهای شهری هم چنین ممکن است تأثیرات زیبایی شناسانه داشته باشد یا تلاشی باشد برای سازماندهی کردن فضا از بعد زیبایی شناسانه.
عملکرد اولیه و اصلی که از هر کفسازی انتظار می رود، ارائۀ یک کفِ سخت، خشک و بدون شیب است که بتواند باری از حمل و نقل را دربر گیرد. نحوه های رفت و آمد می تواند در کفسازی انعکاس یابد. سنگفرش آسفالت معمولاً برای نشان دادن جایی که ماشین ها می توانند حرکت کنند و آجر یا سنگ برای محدوده های پیاده به کار می روند. متداول ترین لبه برای پیاده روها و محل رفت و آمد خودروها گرانیت معمولی یا جدول بتنی است با یک پلّه کم ارتفاع از پیاده رو به جاده.
تغییر مصالح کف می تواند بیانگر تغییر مالکیت هم باشد. یا نشان دهندۀ هشدار یا خطر بالقوه.
کفسازی می تواند فقط برای افزودن جنبه زیبایی شناسانه فضا استفاده شود. برای مثال: معرفی مقیاس تغییر نوسان دادن فضا به وسیله سازماندهی کردن آن در مجموعه ای از عناصر سلسله مراتبی، تقویت شخصیت موجود یا سازماندهی و یکی کردن آن به لحاظ بصری. از مقیاس مصالح می توان برای القای حس مقیاس به کفسازی استفاده کرد. قطعات سنگی در کف به فضای شهری مقیاس انسانی می دهند. الگوهای کفسازی غالباً نقش زیبایی شناسانه مهمی در درهم شکستن سطوح بزرگ و سخت و تبدیل آن به ویژگی ها و جزئیات انسانی تر ایفا می کنند.
کفسازی نیز مانند نما می تواند با تکرار، یا نقش های انعکاس دار یا تغییرات مؤکد مصالح یا به نمایش درآوردن لبۀ یک محدوده غنی شود. به عنوان مثال در پیاتزای سن مارکو، مقیاس، مدوله و انسانی شده به وسیله شبکه ای ساده از گرانیت های سفید و بازالت سیاه.
الگوهای کفسازی، هم چنین می توانند برای تغییر سایز فضا استفاده شوند. افزودن جزئیات و مدولاسیون فضای بزرگ را کوچکتر به نظر می رساند. الگوهای کفسازی، می توانند جنبۀ خطی خیابان را تقویت کنند در حالی که بر شخصیت آن به عنوان یک مسیر با ارائه یک حس هدایتی و الگوی حرکتیِ بصری تأکید می کنند. هم چنین می توانند فضا را تقویت کنند به وسیله تأکید کردن بر شخصیت آن به عنوان یک مکان یا به وسیله ایجاد یک حس آسودگی یا ایستاییِ بصری.
خطوط موازی در طول خیابان، حس حرکت را تقویت می کنند. در حالی که سنگفرش، بدون عنصر خطی گام های بصری را آهسته می کند و کیفیت های ایستادن و درنگ کردن در مکان را تقویت می کند. کنش بین الگوهای کف میان حرکت و استراحت متناوب است و کیفیت هایی از ریتم و مقیاس را برای منظر شهری پدید می آورد.
کفسازی هایی که برای القای حسِ آرمیدن و آسودگی طراحی می شوند در محدوده هایی که مردم می ایستند یا استراحت می کنند به کار می روند. کفسازی در میادین هم می تواند تعدادی عملکرد داشته باشد، حس مقیاس ارادئه دهد، فضاها را به وسیله یک شکل هندسی ساده و قوی یکی کند و مرکز و لبه ها را به هم وصل کند و ساختاری بیاورد برای گروه نامتجانسی از ساختمان ها.طراحی میکل آنژ برای کامیدولیوی رُم به همۀ این عملکردها دست یافته است.
 
مبلمان خیابان :
مبلمان خیابان شامل عناصر سخت می شود: پایه های تلگراف، عناصر روشنایی باکس های تلفن، نیمکت ها، گیاهان، تابلوهای راهنمایی و رانندگی، تابلوهای راهنما، دوربین های CCTV ، کیوسک های پلیس، میله های عمودی، ریل ها، فواره ها، ایستگاه های اتوبوس، مجسمه ها، تندیس ها و... . هنر عمومی (Public Art) هم، فرمی از مبلمان خیابان است. اولیه ترین شاخص برای ایجاد کیفیت در فضای شهری، کیفیت و نحوه سازماندهی مبلمان خیابان است. درهم ریختگی مبلمان شهری و دیگر منضمات آن از کیفیت طراحی شهری م
و.....