دانلود,پاورپوینت بررسی نماد ونشانه شناسي خيابان اصلي شهرستان آستانه اشرفيه ,pptx
 
 
بخشی از مطلب
 
در كتابهاي تاريخي آمده است كه شهرستان آستانه اشرفيه در گذشته چوركوچان ناميده مي شد و چور در زبان گيلكي به معناي زمين باير و بلااستفاده ( لم يزرع ) بكار مي رود.اما پس از تدفين حضرت سيد جلال الدين اشرف ( ع ) پسر امام موسي كاظم (ع) و برادر حضرت امام رضا (ع) در اين شهر نام آن به آستانه اشرفيه تغيير يافت .( www . Astaneh Ashrafiyeh .com )
«اين شهر در قديم «کوچان » نام داشته است .کاشاني در تاريخ اولجايتو از کوچيان نام برده است که احتمالاً صورت ديگر همين نام است.اسکندر بيک ترکمان ، نام اين روستا را آستانه ، ياد کرده و آن را از توابع لاهيجان به شمار آورده است.» (فقيه محمدي جلالي ، 1383، ص 369 )
« مرحوم جهانگير سر تيپ پور معتقد است که نام کوچان از عهد عضالدوله ديلمي بر کوچان باقي مانده باشد که او طوايف کوچ و بلوچ را مغلوب کرده و گروهي از آنان را کوچاند ، اي بسا عده ّ اي از آنان را به اين نواحي کوچانده باشد . »(فقيه محمدي جلالي ، 1383، ص 41 )
در کتاب گيلان ،گيلان داراي هشت شهرستان بوده است که است که عبارت بوده است از : رشت ،بندر پهلوي ، لاهيجان ، رودسر فومن ، طالش ، رودبار ،آستارا که آستانه در اينجا ،يکي از بخش هاي شهرستان لاهيجان معرفي شده است . (کشاورز ، 1347، ص 94ـ 78 ) 
 رابينو نيز آستانه را چنين توصيف نموده است : « در ساحل شرقي سفيدرود مجاور چورکوچان و نياکوه قرار دارد . اين ناحيه را ظهيرالدين پلته آستانه  Astana  Plata ناميده که شايد اشتباهي از کلمه ي پيله آستانه باشد . مي گويند که اين قريه زماني در ساحل چپ سفيدرود قرار داشته . شهرت آستانه بواسطه ي وجود مقبره ي حضرت سيد جلال الدين اشرف است که اين محل را براي مردم گيلان به صورت زيارتگاهي قابل احترام در آورده است . در فصل ابريشم  زائران به سوي اين زيارتگاه سرازير مي شوند و بازاري که در آستانه ساخته شده به عنوان منبع در آمدبزرگي مورد استفاده ي صاحبانش قرار مي گيرد.» (رابينو ، 1366، ص373ـ 372 )
 
 
 
1-3-2-    موقعيت جغرافيايي :
«شهر آستانه ي اشرفيه مرکز شهرستان است که در تلفظ محلي به آن « پيله آسّونه » مي شود.
آستانه ي اشرفيه با مساحتي بالغ بر 401 کيلو متر مربع در شرق ستان گيلان واقع شده است و
طول جغرافيايي آن 49 درجه و 56 دقيقه شرقي و عرض جغرافيايي آن 37 درجه و 15 شمالي و مساحت شهر بيش از 8 و کم 2 است .آستانه ي اشرفيه در 36 کيلومتري خاور رشت (مرکز            استان ) و 7 کيلومتري شمال غربي لاهيجان قرار گرفته است .» 
 
آنچه در اين تحقيق به عنوان نمادها و نشانه هاي شهري از آن صحبت مي شود ، در دو مفهوم مورد بررسي قرار مي گيرد : 1. شکل 2. کارکرد وکاربري
بنابراين براي نيل به اين هدف ،کار تحقيق را با  تمرکز بر روي اين دو  نکته پي مي گيريم:   
1)    شکل : اين بخش شامل توصيف خصوصياتي از افراد و اشياء مي باشد که ما به عنوان ناظردرآن پديده ها مشاهده مي کنيم که بيشترشامل خصوصيات ظاهري آن ها مي باشد .
2)    کارکرد و کاربري : اما تمامي مواردي که در مفهوم شکل به آن ها اشاره شد ، در کنار شکل ظاهري خود (آنچه که ناظر مشاهده مي کند ) داراي کارکردهايي نيز مي باشند،اين بدان معناست که اين شکل و يا مجموعه ي اين اشکال در کنار يکديگر معنايي را ايجاد مي کنند که نمي توان آن را جداي از اين شکل يا اشکال دانست ، بلکه به عبارتي مي توان گفت که روح و معناي جسم و ظاهر افراد و اشياء مي باشند .
 
 
1-4-    اشکال شهر و کارکردهاي آن :
تمرکزاين تحقيق بر روي خيابان اصلي شهرستان آستانه اشرفيه مي باشد که به تعبير لينچ از آن به عنوان "راه" نام مي بريم.
منظور ما در اين تحقيق از خيابان اصلي ، درواقع از نقطه اي شروع مي شود که ورودي  آن به نوعي رو به مرکز استان گيلان ، شهرستان رشت دارد که اين خيابان از دهستان کورکاء شهرستان مي گذرد و در نهايت  انتهاي اين  خيابان به شهرستان لاهيجان ختم مي شود.
اما ما در اين خيابان چه ا َشکالي مي بينيم؟
اين اشکال عبارتند از :
•    پل کُرپي ( کورپي ) : 
 «اين پل در مدخل اصلي شهرستان آستانه ي اشرفيه از طرف جاده ي رشت به لاهيجان و در کنار پارک ساحلي واضع گشته است.
اين پل از حساس ترين و استراژيکترين پل هاي شرق گيلان محسوب مي شد.زيرا تنها به وسيله ي اين پل بود که شرق و غرب گيلان به هم متّصل مي گرديد.اما امروز بر اثر احداث سه پل ديگر ( پل بزرگ سفيد رود ، پل چهارده ، پل بزرگ بندر کياشهر ) از او برداشته شده است.
قدمت اين پل بايد مربوط به ابتداي حکومت پهلوي مي باشد ، ساخنمان اين پل نيز از سيمان و آهن و فولاد است که داراي دوپايه و چهار ستونه و دو پايه ي بزرگ  به قطر 30/11 سانتيمتر است.
طول تقريبي پل 73 متر و ارتفاع آن ارز سطح آب رودخانه ي سفيدرود 20 متر مي باشد . (فقيه محمدي جلالي، 1383، ص 94 و 95 )
اينطور به نظر مي رسد که گويا پيش از اين ، پل ديگري وجود داشته است که بر اثر طغيان آب سفيدرود از ميان رفت و هنوز کنار آن و پيرامون پل کُرپي اثرات آن به چشم مي خورد. 
 
 
پل به تعبير لينچ  لبه مي باشد ، چرا که طبق تعريف وي لبه ، «عاملي خطي است که به ديده ي ناظر با "راه" تفاوت دارد. مرز بين دو قسمت ، شکافي ، در امتداد طول و بين دو قسمت پيوسته ي شهر،بريدگي که خطوط راه آهن در شهر بوجود مي آورد،حد مجموعه اي ساختماني و يا ديوار را مي توان به عنوان مثال هايي از " لبه" در سيماي شهر ذکر کرد. » ( لينچ ، 1374، 91 )
به عبارتي با قرارگيري «پل کرپي» بر رودخانه ي سفيد رود  نقش مهم  آن  را به عنوان لبه، در اتصال  دهستان کورکاء و شروع فضاي شهري ( نقش ارتباط دهي دو محيط ِ پيش و پس از رودخانه ) را مشاهده مي کنيم .
به عبارتي ترکيب پل و رودخانه نشانه اي را در شهر ايجاد مي کند که اين نشانه کاربري هايي را در شهر ايجاد نموده است:
1.    اتصال دو نقطه ي دهستان و شروع فضاي شهري ( قبل و بعد از پل)
2.    محل گذر افراد و حمل ونقل درون و برون شهري 
3.    ايجاد اشتغال ( صيد و فروش ماهي)
4.    ايجاد فضايي براي پر کردن اوقات فراغت ( شنا و ماهيگيري)
5.    شکل گيري فضاي تفريحي در شهر (پارک ساحلي)