دانلود پاورپوینت بررسی موزه هایدی وبر،مرکز لوکوربوزیه بهمراه نقشه ها و تصاویر 
 
 
 
مرکز لوکوربوزیه و موزه وبر هایدی با سقفی شناور و پانل های رنگی و روشن، آخرین ساختمان ساخته شده توسط لوکوربوزیه قبل از مرگش در سال 1965 در کشور هلند بود که در سال 1967 تکمیل شد، ساختمانی که توسط لوکوربوزیه به عنوان یک معمار، نقاش و مجسمه ساز انجام گرفت.
 
لکوربوزیه و هایدی وبر، این کار را به عنوان یک فضای نمایشگاهی برای کار و زندگی خود به طوری کاملا استادانه طراحی کردند. جالب توجه است که در این بنا از برخی روش های معمول مورداستفاده کوبوزیه مثل بتن، سنگ، تکرارهای یکنواخت و غیره استفاده نشده است. استفاده از فولاد به طور پیش ساخته و مونتاژ شده، در این طرح به طور کامل بارز و البته بی نهایت سازگار است.
 
هایدی وبر، طراح داخلی موفقی است که  کوبوزیه از او با عنوان"حامی فوق العاده" یاد کرده است. در سال 1960 هر دو با هم، یک خانه کوچک برای هایدی و یک ساختمان آثار هنری برای کوبوزیه طراحی کردند. این ساختمان از دو عنصر حجمی اصلی تشکیل شده است: یک سایبان شناور و در زیر آن حجم دو طبقه درخط مستقیم بر روی کف بتنی با تکه قاب های مدولارفلزی با ابعاد استاندارد 26cm x 226cm x 226cm  حدود 7.5 فوت مکعب، که چارچوب ساختار حجم بنا را تشکیل می دهند.
 
برای رسیدن به ارتفاع دو طبقه از ساختمان؛ دو مجموعه از این مکعب ها در بالای یکدیگر انباشته شده است. همه ی عناصر؛ از جمله دیوارها، پنجره ها، درب ها و غیره، به این فریم ها چفت شده اند. ماهیت این مکعب های پیش ساخته برای نمایشگاه و ترکیبش با فضای خانه، الفتی خاص دارد. لوکوربوزیه از قطعات استاندارد برای ایجاد فرم های تکی به جای تکرار یکنواخت استفاده کرد.
 
پانل های لعاب دار؛ در رنگ های اولیه و پوشش شیشه ای، حجم اصلی ساختمان را تشکیل می دهند. این  پانل ها با ابعاد استاندارد، یک سوم اندازه مکعب های فلزی هستند که در سراسر بیرون ساختمان با ریتم محسوس توزیع شده اند. این مهم است که توجه داشته باشید که کوبوزیه اولین طراحی را به هایدی وبر در سال 1961 برای یک ساختمان به طور کامل بتنی محول کرده بود تا اینکه کوبوزیه در سال 1962 طراحی خود را به سمت استفاده از فولاد برد. با این حال ؛ در شکل نهایی آن؛ به استفاده از بتن روی آورد البته تنها برای گردش عمودی. که شامل دو ساختار: راه پله های داخلی در فضای استودیو دو طبقه و رمپ بیرونی می شد، که هر دو از زمین به باغ بام (در پشت بام) راه داشتند.